De vrouwen bij het raam
elk in hun huis met het voorhoofd
tegen de verweerde dorpels geleund of
tegen het trillende glas of de hand
tegen het voorhoofd vanwege de zon
die laag staat
winterwaarts zwak en
niet erg betrouwbaar.

Zij kijken naar buiten en met bijna
gesloten ogen zien zij de schaduwen
ieder haar eigen
blauwig en zacht
liggend op de grond
de aren
als stenen uitgespreid
over de verhoute akker.