De serene lucht, een en al ademlucht.
Je voelt je – opgelucht – ál abstracter worden,
een vrijzwevende doorluchtige geest,
                                                                   bevrijd
Van beeldgedachten en lichtdromen,
                                                                   zelfs
zonder het minste besef van afwezigheden.

          Ruimte als lichte roes.
 
          Ergens een licht vermoeden?

Ergens, oneindig ver weg,
                                                een even opflikkerend
en snel vervluchtigend ik-vermoeden?

          Ruimte als lichte roes,
          de roes van een grensloze open ruimte.