Huid als de dunste bleke eierschaal

smal lijf met bolle knieën dat nog hijgend
beide ogen sloot.

In de handpalm joeg het hart van het eendje
dat nadien in zo een kom van blauw email
één poot omhoog te drijven hing.

Het kuiken was een witte haan met rode kam
die alles wat bewoog aanvloog en plots
onthoofd in vleespapier te bloeden lag.

Onder piepschuim kepers kale neons klonk
de kosmos in een oud tv-toestel.

Onder het dakraam dreef doodsbleke mist
uit alle weiden aan.

Skin as the thinnest palest eggshell

round-kneed slight body that still panting
closed both eyes.

In the palm of the hand the racing heart of the duckling
that later in a bowl of blue enamel
hung one leg out to float.

The chick was a red-combed white cockerel
that flew at everything that moved and suddenly
beheaded lay bleeding out in meat paper.

Below polystyrene rafters strip neon the cosmos
echoed in an old TV set.

Below the skylight deathly pale mist drifted
in from all the fields.