Het is de centrale god die nu door onze wijk trekt.
Alles heelt en herstelt hij en tijd heeft hij te over, niemand
hoeft nog voor te dringen. Gisteren, vandaag, morgen, glimlacht hij.
Hij is nu de centrale god die als glazenmaker aankomt.

Glazenmaker. Een nieuwe glazenmaker voor de reparaties, op
alle balkons, alle familieleden en buren, iedereen ziet hem nu,
o zo mager en iel, bijna doorzichtig, trekt hij voorbij,
installeert en regelt, geheel ontspannen, ach,
mevrouw, maakt u zich geen zorgen, alles straalt
nu, de ruiten en de lichtjes, alles
is nieuw en opgepoetst, zo komt
dat van het leven vanzelf wel in orde
nu mijn centrale god als
glazenmaker door onze wijk trekt.

Hij is de centrale, de opperste, de verheven god en hij trekt nu
als tuinman door onze wijk. Met hark en schop en één kapotte emmer. Hij
wiedt en hij spit, over de tuin van de buren links strooit hij
glitters van alstof, over de brandvlek van de toekomst, van
het verleden, geen reden tot angst toch, glimlacht hij
de oude man en vrouw toe, het is toch nergens
te laat voor, bij mij is toch
raad en wijsheid, bij mij
vergeving, bij mij begrip, en opnieuw
glimlacht hij, deze centrale god
van de eer en de mist en de engelen en de Goddelijke Aanwezigheid
mijn mensen toe, deze o zo vermoeide mensen van mijn wijk,
gisteren, vandaag, morgen.

Hij is de centrale god, hij is de opperste, verheven, hooggeplaatste god,
hij is het die nu met een kruiwagen door onze wijk trekt. Hij is de god des
vakmanschaps, stukadoor, begenadigd steigerbouwer en tevens schilder
van de overvloed, en op de kruiwagen, tussen rollen en tegels,
schommelen nog de gipsen tafelen der kennis
en keuze, terwijl deze god, o zo mager, deze centrale
god, deze klussende god die vele jaren geleden dit
heelal stichtte, door cherubijnen omgeven, rein en zuiver,
deze heldere held, deze meester, schepper, maker en spreker
der waarheid, gehuld in een ijl gewaad van licht, terwijl deze
god nu geheel ontspannen bij mij aankomt,
netjes installeert en regelt
wat wederrechtelijk is verkregen.