Elke ochtend zijn de groeven in de stam vers,
dierlijker 

Overdag moet het zich ingegraven hebben,
houdt het zich opgerold onder ons schuil
tegen het licht, klauwtjes over de borst gevouwen 

In de avondlucht zwelt een roze wolk 

We lossen elkaar af bij de vuren 

Voor wie van ons
opent het rekt het
stulpt het zich
zacht jammerend uit –

Every morning the grooves in the tree are fresh,
more bestial

It must have dug itself in during the day,
keeping itself hidden among us rolled up into a ball
against the light, paws folded across its chest

In the evening sky a pink cloud billows

We take turns at the fires

For which one of us
does it open itself stretch itself
bulge itself out
softly whimpering –