Hægt eins og búrhveli
líðum við gegnum sortann
sem er hvítur
hér á heiðinni

Hann er fastheldinn á sitt
og gefur aðeins eftir
eina stiku í einu

Örskamma stund leiftra þær
í vegarkantinum
eins og eldspýtur
litlu stúlkunnar í ævintýrinu
og lýsa okkur
þar til við komum aftur
upp í vök
að blása

Slow as sperm whales
we glide through the gloom
which is white
here on the heath

It holds fast to its own
conceding only
one post at a time

For an instant they flash
on the side of the road
like the little girl’s matches
in the fairytale
lighting us
until we return
to the hole in the ice
to breathe