DE AVOND NADERT
De avond nadert; ik leg mij af.
In de verduurzamende wijn wordt troost gezocht
en veel gevonden. Droesemgelijk
daal ik af naar de bodem van het glas,
waar ik onrustig slaap.
Ongewenst bezinksel is mijn deel.
De vensters, zachte gaten;
de val, die nagenoeg de sprong gelijk is; en de dorst,
de onlesbare, die ons tart en geruststelt, die blijft.
