TUSSEN DE TENTEN
Het moet te zien geweest zijn:
de voltrekking aan ons van het vonnis,
langzaam nu, nog altijd niet afgerond.
Wij verschrompelden snel, voor het besef uit.
Waarom heeft niemand ons staande gehouden?
Waarom heeft niemand ons met schrille stem
gewaarschuwd voor deze noodlottige weg?
Nu zitten wij tussen de legertenten,
met stof en zweet overdekt,
en vertellen elkaar verhalen van vroeger;
vroeger, dat stuurloos achter ons aanzwabbert
als was het de toekomst voor ons.