Sometimes a woman decides to lie down on the bed (poem) - Mustafa Stitou - Netherlands

Soms besluit een vrouw te gaan liggen op bed
en op te staan wanneer zij weet wat er scheelt,
onder woorden heeft gebracht wat haar
aan het onthechten is, waar
waar een kloof ontstaat.
Soms staat de vrouw na een minuut op. Blijft ze liggen,
een uur. Soms een halve dag.

Soms komt een reiziger aan in een stad
die hem om een of andere reden verbijstert.
De zeden van haar inwoners, de praal, lichtval,
het ritme voedsel is het de tongval er is iets dat alles
op een bepaalde manier bestemmingloos maakt –
de reiziger besluit de stad te verlaten wanneer hij
de stad begrijpt. Dit kan jaren duren. Soms komt hij
er nooit meer uit.

Soms besluit een kind naar foto’s te kijken van zijn moeder
tot het weet wat voor vrouw en waarom.

Een mysticus en zijn god. Een schilder en zijn model.
De schilder vindt een manier om het zwijgend te vertellen
of wordt waanzinnig. Jaren later treft een
herder het stoffelijk overschot aan van de mysticus.

Sometimes a woman decides to lie down on the bed
and to get up when she knows what’s the matter,
has put into words what is
disengaging her, where
where a cleft is starting.
Sometimes the woman gets up in a minute. Stays there,
for an hour. Sometimes half a day.

Sometimes a traveller arrives in a town
that for some reason or other surprises him.
The manners of its inhabitants, the splendour, light fall,
the rhythm food is it the accent there is something that
makes everything purposeless in a way –
the traveller decides to leave the town when he
understands the town. This can take years. Sometimes
he doesn’t ever leave.

Sometimes a child decides to look at pictures of its mother
until it knows what sort of woman and why.

A mystic and his god. A painter and his model.
The painter finds a way to say it in silence
or goes mad. Years later a shepherd
finds the mortal remains of the mystic.