1.      Waar het om gaat is niets dan dat het ergens klopt
de mogelijkheid een onderdeel te zijn, te behoren
tot een gezelschap, een verzameling. Mensen
die zich omkleden tussen de lage heggen
en het prikkeldraad aan de duinrand.

Speelkaarten vallen op een handdoek in het zand,
het proviand onder lappen in een rieten mand,
een ingegraven fles van het detilleerbedrijf
waar een van ons die dag heeft gewerkt.
We rennen als iedereen naar de zee

en weer terug, slaan schoenen uit op het voetpad,
omhelzen wat in elk gesprek achterwege blijft
bij het afscheid en weten ons troosteloos als
in een tram de bestuurder zijn haltes
afroept tegen de enige passagier.