Nu alle lekken gedicht
wordt het stil in dit huis.
Wanden beginnen te drogen
hun bloemen te welken
geluid vindt geen weg meer naar binnen.
Vannacht zal ik opnieuw naar jou
op zoek die steeds een kamer verder
ligt maar weg bent als ik daar.
Nu zie ik ook de overkant verkruimelt
spiegelende vensters plots versplinterd.
Nu zie ik hoe de straat een vlakte opent
de straat zelf afgrond wordt van koude buizen.
Mocht je straks toch bij me liggen
zal ik mij vertreden om gemis.
Een bouwlamp zal mij naar zijn bouwput voeren.
Stil wachten hes en helm en spade af.
Op de raarste momenten worden werkzaamheden ineens stilgelegd