Sháigh ár ndúiche, ón Daingean siar thar an nGráig,
A teanga chloiche dóite amach
Faoi Cheann Sléibhe a scriosann na leachtaigh.
Thall ,frámaithe ina mhacasamhail shnasta,
Ofrálann Íosa a chroí páipéir ag dó
Os ár gceann ar an raca,
Agus Rí an Rac lena  “Chroí Adhmaid”
I réim ar thonnta Raidió Éireann;
Tarraingthe óna bábóga, chuir Cáit cluas uirthi féin
Agus chroch suas an t-amhrán:
Idir na fiacla diúil mantacha
Ghéill a teanga féin,
Teanga ríthe na hÉireann,
Do theanga an Rí
A sháigh í féin idir a beola
Ag lorg macasamhla
Dá cruthú craobhscaoilte –
Bíodh nach raibh focal aici
De Bhéarla an Rí
Le caitheamh chuig an madra.
Labhair a Daideo trína fhiacla mantacha fhéin
Faoin bpraiseach theanga
Agus faoi Chúchulainn, glan i gcoinne thonnta an aeir.

Abhus, i bPáras,
Ag seasamh le beár Johnny Granville faoin Sacré Coeur,
Trí theanga buailte isteach agam le pluc na dáiríreachta,
Mé oidhre ar Íosa,
Ag ofráil croí adhmaid Cháit
Iompaithe go páipéar anseo.