‘Meneer ligt op dit moment even te rusten,’
n vraauw aan tillefoon.
Zaacht geroes op lien van n rechte zee.
‘Zel e joe straks even terugbellen?’
De stem aan ander kaant oet n roemte
woarien n man aargens liggen goan is.
‘Wel kin ik zeggen dat der beld het?’
Ik wil heur vroagen woar e ligt.
Op ber?
Of e op zien zied ligt.
Of op rug.
Op baank.
Hou e zien aarms het.
De schounen, noast nkander zet, wachten.
De bril op t toaveltje wacht.
De koamer, recht ien t ìnd. Wacht.
Aingoal t licht,
de dag, de woorden
alles wacht op de man
dij even liggen goan is.
Ik zeg mien noam.
De vraauw wacht.
De zee wacht.