Ik wil hem vragen: vraag mij ten huwelijk
Zijn hoofd ligt op mijn kloppende streek
Hij kan mij alles vergeven
Verscheurde boeken, verknipte dassen
Een ivoren alligator in de etalage van de lommerdhouder.

Er kleeft bloed aan de alligator
Maar mijn geliefde is zuiver
Gerehabiliteerd en een medaille rijker
Hij schudt zijn lokken wanneer
Ik opschep over mijn streken
Tegen mooie jonge mannen
Die mijn ondergang beramen.

Zijn haar is grijs
En zijn intelligentie gestold
Na de Congo, de dood van zijn kameleon
Ik wil hem zeggen: je bent een wijze oude man
Maar hij zou weten dat het paaien is.

Hij wil geen oude wijze ex-koloniaal zijn
Ongetrouwd streelt hij mijn zolen
Ik kijk naar zijn krimpende delen
En probeer mijn vandalisme te verschonen.

I want to ask him: ask me to marry you
His head lies in my throbbing region
He can forgive me anything
Ripped books, snipped ties
An ivory alligator in the window of a pawnbroker’s.

There’s blood sticking to the alligator
But my loved one is pure
Rehabilitated and richer by a medal
He shakes his locks when
I boast about my antics
To handsome young men
Who plot my downfall.

His hair is grey
And his intelligence congealed
After the Congo, the death of his chameleon
I want to say to him: you’re a wise old man
But he’d know I was placating him.

He doesn’t want to be a wise old ex-colonial
Unmarried he strokes my soles
I look at his shrivelling parts
And try to excuse my vandalism.