Losse scènes zonder bijbedoelingen . . .
anders kijkt u in deze zaal eerst
naar uw jasje, schik het iets beter
of verplaats een schoen, ik wacht
wel even . . . u bent weinig veranderd . . .
wat een vlaggen . . . de jurk op uw knie
kan iets beter liggen . . . doe het nou
maar . . .
al die voorbijgangers, duizenden
heb ik er gezien . . . ik zal er
zijn, u ook, denk ik, een paar mensen
moeten elkaar toch voorbijlopen,
geen afspraak hoef je er voor te
maken . . . en laat het verder over
aan de edelman van het toeval,
een hertog van wie je het gezicht
nooit ziet, die zich met een loense
tongval in ons heeft bekwaamd,
een pianiste met een pleister om
haar pink, kaartverkoop, papier,
handen water hak hek gang, melk
in een kartonnen pak, dacht je
daar toen voor het eerst aan,
E55 energie . . . gaat het op in je
gedachten, bel ik je wakker, zal
ik het licht uitdoen?
Ik ben er geweest herinner me er
niets meer van zoals u nu hier bent
en nog niet weet wat u zich al dan
niet van deze avond zal herinneren.
Je was er toch zult u zeggen. Ja
maar op die dag in 1955 kon ik m’n
herinnering niet goed voorbereiden.
Er gebeurde zomaar wat, lopen en
kijken, meer niet en waarom zou
je dat onthouden?