Zoals wij eigenaar zijn van de woorden
bezitten wij huis, tuin en kinderen,
plaats makend voor nieuwe gebruikers.

Van ons rest een voetstap in aarde,
een kus op een kinderwang. Wij moeten
lippen laten bevriezen, ogen ontsteken.

Wij hoeden de hersenen, dragen een trog
vol herinnering fier op de hals. Schatten
zeulen we onwetend naar een einder.

Hoe voorzichtig wij zijn. Hoe wij oppassen
ook dit jaar weer niet om te vallen, niet
te gaan liggen, niet schreeuwen, nog niet.