next
 
 
 

de zee rukt

overmacht staart haar aan

de gescheurde netten overvol
verwelkte golven

de maan deukt
de zilvergezuiverde zee
huivert

slaat een afdruk
van het onvermogen
tot in haar diepste troggen

wat kan de zee aan
the sea jerks
 
dominance stares at her
 
the torn cast nets overflow                
with wilted waves
 
the moon dents
the silvery purified sea
shudders                                 
 
beats an imprint
of its transience                      
into her deepest troughs
 
how much can the sea take
© 2004, B. Zwaal
From: Vers vee
Publisher: Kunstuitleen Zeeland, Middelburg, 2004
 
 
 
 
share
© Translation: 2012, Astrid van Baalen
First published on Poetry International, 2012