Als een roestige speer schiet
een schreeuw uit zijn keel.
Wij leggen hem achter een scherm.

Gulzig geworden van onze aandacht
dompelt hij ons onder in zijn zwijgen.

Als wij de dekens opslaan
verschijnt een zenuwachtig,
grijs vogeltje achter zijn ribben.

Dus rijden wij hem op grote wielen naar
een plaats die wellicht meer toekomst biedt.

Waar hij weer de kleur
van voedsel kan krijgen –
van gewassen fruit en rood
vlees. En waar heldere soep
wacht in een diep bord

– een vogeltje
zou erin kunnen
verdrinken.