APPÈL AAN DE LOODGIETERS (gedicht) - Henrik Nordbrandt - Denemarken

APPEL TIL BLIKKENSLAGERNE

Jeg plejede at bruge ordet smerte
som når man taler om en køkkenvask
der er stoppet til.
Og efterårslyset får fedtet på tallerkenerne
til at ligne gammel kosmetik
og man kan ikke huske, hvad sådan en hedder
en der reparerer køkkenvaske
og når ordet blikkenslager
endelig melder sig
har han først tid om et par timer
og kommer et par timer for sent.
Og sådan bliver det til aften
ligesom efter alle de andre dage
og man går i biografen
alene, og ser en film, man har glemt
længe før køkkenvasken
går i stykker næste gang
så der kun er tilbage at gå hjem
og ligge vågen i mørket
og tænke på alle de andre ord
man også misbrugte, og alt det
der gik galt, alle dem
der forsvandt, fordi de ikke ville være med
- så det måske alligevel er
det der hedder smerte.

APPÈL AAN DE LOODGIETERS

Ik pleegde het woord pijn te gebruiken
zoals wanneer je het hebt over een gootsteen
die verstopt is.
en het najaarslicht doet het vet op de borden
op oude cosmetica lijken
en je kunt je niet herinneren hoe zo iemand heet
iemand die gootstenen repareert
en als het woord loodgieter
eindelijk opduikt
heeft hij pas over een paar uur tijd
en komt een paar uur te laat.
En zo wordt het avond
net als na al die andere dagen
en ga je alleen naar de bioscoop
en ziet een film die je vergeten bent
lang voordat de gootsteen de volgende keer stukgaat
zodat alleen naar huis gaan je rest
en wakker liggen in het donker
en aan al die andere woorden denken
die je ook misbruikt hebt en alles
wat misging, iedereen
die verdwenen is, omdat ze niet mee wilden doen
– zodat er misschien toch zoiets
als pijn bestaat.