vorige
 
 
 

WAAR DAN OOK
In een café waar dan ook
Zeg ik dingen in mezelf
Om de verte te ontkennen.
Ik bewonder de kale stoel
En het tafeltje dat als lokaas dient.

In een café in Lissabon
Vraag ik unieke hakken
Om het gemis te ontkennen.
Ik drink het geluid van de passen
Die naderen in een huid van vanille.
WHEREVER
In a bar, wherever it may be,
I talk to myself
To deny the distance.
I admire the empty seat
And the table serving as bait.

In a Lisbon bar
I ask unique heels
To deny what’s missing.
I drink the sound of footsteps
Coming close in a skin of vanilla.