volgende
 
 
 

Hap
Omdat appels zo mooi stapelen wou ik er
stapelen onder je huid. Je benen, schedel, borst

vol appels, van die gele die vol vlekken en vol
builen. Slechts één rode, glanzende

volmaakte die zich tijdens het bewegen door je lijf
verplaatst. En dan te kunnen raden waar, in welke van je

ledematen hij precies verborgen zit, om telkens als ik
het juist gok hem eruit te halen, er

een hap uit nemen, nietig weliswaar maar maal oneindig maakt
onloochenbaar geschonden.
Bite
Because apples stack so nicely I’d like to
stack some under your skin. Your legs, skull, chest

full of apples, the yellow kind covered in spots and full
of lumps. Just one red, shiny

perfect one that shifts as it moves through your
body. And then trying to tell where, in which of your

limbs exactly it is hidden, and every time I guess right
to take it out, take

a bite from it, trifling, true, but multiplying by infinity makes it
undeniably desecrated.