previous | next
 
 
 

In een onbewaakt ogenblik
hunkerend binnengeslopen
dwaal ik in je rond.

Een barbaars landschap
dragend de schaarse tekens
van je aanwezigheid:
de ontbladerde boom
die geen schaduw werpt,
het zwartgeblakerd struikgewas,
de verdroogde kreek
tussen de rotsen
en diep onder de grijze
dorstige aardkorst
het gesmoorde ruisen
van murmurerend water
dat geen uitweg vindt.
In an unguarded moment,
yearning, I stole in
and have lost my way inside you.

A barbaric landscape
bears the sparse signs
of your presence:
the defoliated tree
that casts no shadow,
the blackened shrubbery,
the dried up creek
between the rocks
and deep beneath the grey
thirsty crust of the earth
the muffled rushing
of murmuring water
that can find no way out.