Er staat een stad op
Vanaf de hoogste verdieping de stad in.
Beneden razen de straten van Buenos Aires.
De stad waar alles goed komt.
Ze nemen je mee in hoeken
van negentig graden. Maar het waait hier
schaduwen en het wentelt kiezelstenen
gebouwen. Er is er één
met een hart van geschaafde rode steen.
En om niet te zien hoe een hart zich uitstort
ga je naar beneden. Hou je schaduw bij je.
De rode zoom langs je hals mondt uit
in een rode rivier. Denk waterval.
Watervallen.
De klep van een piano slaat een huis stevig dicht.
Mept een gebouw tegen de muur.
In de lift struikel je over de drempel uit een zeker huis.
Een plafond van sterren stijgt.
Zo storten twintig verdiepingen. Languit.
Er staat een stad op.