next
 
 
 

Na de depressie
Hij tekent geraamtes op de rand van een krant
probeert wat te huilen maar het aloude gevoel
verdampt in de luide kop van de zou – dan maar
koffie gezet in het bittere besef dat de wereld
nog niets van zijn sterven wil weten

Hij kruipt uit zijn horloge zijn kleren in
scheert zich en ziet in de spiegel
iemand in zijn handen wrijven
klaar om toe te slaan, in te grijpen
in sterrenstelsels en tabellen.
After the depression
On the edge of the newspaper he sketches skelet
tries to cry but that ancient feeling
evaporates in the loud headline of the sun - instead
he makes some coffee in the bitter realization
the world wants to know nothing of his dying

He crawls out of his watch into his clothes
shaves and sees in the mirror
someone rubbing his hands together
ready to strike, to intervene
in constellations and charts.