FLOWER (poem) - Ruth Lasters - Belgium

BLOEM

Witte washanden waarmee je wast je oude vader
verharden ’s nachts tot omslagen voor

ongeschreven brieven naar elkaar (ooit komt er een machine, pa,
die ze met elektroden op de hoofdhuid registreert en uitprint

de epistels die je slechts schreef in gedachten, nooit noteerde. Ze liggen
daar dan na je laatste adem in een stapel van exact jouw

lichaamslengte). In godsnaam, hou je benen stil, vader!
Misschien groeit er in hersenen van ouders die verschoond worden

tegennatuurlijk door hun kind, een beeld van steeds dezelfde
bizarre, onbestaande bloem – teken ze in de spiegeldamp –

zoals een nieuwe plantensoort woekert na
kernstraling.

FLOWER

White flannels with which you wash your old father
harden in the night into envelopes for

unwritten letters to each other (one day there’ll be a machine, Pa,
which with electrodes on the scalp will register and print out

the epistles you wrote only in your thoughts, never noted down. So they
will lie after your last breath in a pile exactly

your own length). For God’s sake, keep your legs still, Father!
Perhaps there grows in the brains of parents who are changed

unnaturally by their child, an image of always the same
weird, impossible flower – draw it in the steamy mirror –

like a new species of flower runs riot after
nuclear radiation.