De eerste keer
ging ik met je mee naar je huis
terwijl ik op de rand van het bed
traag mijn schoenen uittrok
jankte de laatste tram door de bocht
speelde de radio van de buren onaardse jazz
was in verwarring:
zou ik mans genoeg zijn
die eerste keer

de eerste keer
zweette ik als een otter
in zo’n worsteling
onbehouwen en teder
had mijn lichaam eerder niet bewogen

beten we onze monden stuk
in het zoete bloed
vielen zoals nooit meer later
lust en liefde samen

de eerste keer
wilde jij het licht uit
ik het licht aan

in het compromis van het half-donker
– het licht van de nachtelijke stad
dat door het raam naar binnen viel
vleide zich bij ons neer –
zag ik hoe je ogen iets zagen
dat ik niet kon zien
zo bodemloos ver van mij weg
in je mond half-open
hoonde de dood

De eerste keer
rookten we een sigaret
toen het gebeurd was
dat zag je ze doen in de Franse film
ik morste as op mijn borst
snoof aan mijn geurige vinger

dat gevoel:
hoe de wereld voor je open lag
alle steden toegankelijk
zeeën bevaarbaar
bergen overwinnelijk
niets hield me meer tegen
het liefst ging ik meteen op weg

maar eerst nog
de tweede keer